به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، گروهی از پژوهشگران “دانشگاه گلاسگو”(University of Glasgow) اسکاتلند، بررسی جدیدی را در مورد خطرات فوتبال حرفه‌ای انجام داده‌اند و باور دارند که توپ‌ها باید با هشدار فروخته شوند.
پروفسور “ویلی استوارت”(Willie Stewart)، سرپرست این پژوهش و همکارانش، به بررسی ارتباط میان فوتبال و زوال عقل پرداخته‌اند و خاطرنشان کردند که ورزش کردن به رغم داشتن مزایای فیزیکی و روانی، می‌تواند خطرناک هم باشد.
استوارت گفت: ما در حال حاضر با توجه به داده‌های کنونی پیش‌بینی می‌کنیم که توپ‌های فوتبال باید با هشدارهای سلامتی فروخته شوند که نشان می‌دهند برخورد مکرر توپ با سر می‌تواند به افزایش خطر ابتلا به زوال عقل منجر شود. من فکر می‌کنم که سوالات دشواری باید در این مورد پرسیده شوند؛ از جمله اینکه آیا ضربه سر به توپ، برای فوتبال کاملا ضروری است یا می‌توان شکل‌های دیگری از این بازی را نیز در نظر گرفت.
وی افزود: شاید بازیکنان حرفه‌ای با پشتیبانی کامل متخصصان مغز و اعصاب، پزشکان و کارکنان حوزه پزشکی و همچنین آگاهی از همه خطراتی که آنها را تهدید می‌کند، بتوانند به هد زدن طی مسابقه ادامه دهند اما ممکن است بتوانیم صحبت کردن در مورد یک بازی بدون هد زدن را در سطح جامعه و در بازی‌های جوانان آغاز کنیم.
این پژوهش نشان می‌دهد که بازیکنان حرفه‌ای پست دفاع، پنج برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار دارند. این بازیکنان به خاطر برخورد سر با توپ و سایر بازیکنان، معمولا ضربه‌های مکرری را به سر خود وارد می‌کنند. این در حالی است که احتمال بروز بیماری‌های عصبی در دروازه‌بان‌ها نسبت به بقیه، کمتر است.
به گفته پژوهشگران، میزان خطر براساس موقعیت و پست بازیکنان متفاوت است. پژوهشگران در این پروژه، به بررسی خطرات ناشی از هد زدن پرداختند که ممکن است با آسیب‌های مغزی در ارتباط باشند.
این پژوهش بلندمدت، در ژانویه سال ۲۰۱۸ و هنگامی آغاز شد که پژوهشگران دریافتند دلیل مرگ “جف استل”(Jeff Astle)، بازیکن فوتبال انگلستان که در سال ۲۰۰۲ از دنیا رفت، ترومای سر بوده است.
پژوهشگران در این پروژه، مرگ ۷۶۷۶ بازیکن سابق فوتبال را مورد بررسی قرار دادند که بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۷۶ به دنیا آمده بودند و فوتبال را به صورت حرفه‌ای در اسکاتلند بازی می‌کردند. هدف استوارات این بود که بداند آیا خطر بروز بیماری‌های عصبی، با توجه به پست بازیکنان یا ناحیه بازی آنها متفاوت است یا خیر.
نتایج این پژوهش نشان داد که دروازه‌بانان به اندازه عموم مردم در معرض ابتلا به زوال عقل قرار دارند و بیشترین خطر در کمین بازیکنان دفاع است.
همچنین یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که تشخیص بیماری‌های عصبی براساس طول دوره حرفه‌ای افزایش می‌یابد. میزان بروز بیماری‌های عصبی در دوره کوتاه‌مدت که کمتر از پنج سال تعریف شده، تا دو برابر و در دوره بلندمدت که بیش از ۱۵ سال است، تا حدود پنج برابر افزایش می‌یابد.
به رغم تغییرات به وجود آمده در فناوری فوتبال و مدیریت آسیب‌های سر طی دهه‌های گذشته، هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت خطر میان بازیکنان دهه‌های ۱۹۳۰، ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ با بازیکنان اواخر ۱۹۰۰ وجود ندارد.
از آنجا که توپ‌ها در حال حاضر سبک‌تر شده‌اند، با سرعت بیشتری حرکت می‌کنند و می‌توانند آسیب‌های بیشتری را به همراه داشته باشند.
استوارت گفت: ما پیشتر اثبات کرده‌ایم که فوتبالیست‌های حرفه‌ای سابق، بیش از حد انتظار در معرض خطر مرگ ناشی از زوال عقل و سایر بیماری‌های عصبی قرار دارند.
استوارت در پژوهش جداگانه‌ای، یک آسیب‌شناسی ویژه در ارتباط با آسیب مغزی موسوم به “انسفالوپاتی مزمن جراحتی”(CTE) انجام داد که در مغز بسیاری از ورزشکاران سابق از جمله فوتبالیست‌های حرفه‌ای نشان داده شده است.
استورات ادامه داد: شواهد این پژوهش نشان می‌دهند که عامل خطر بیماری‌های عصبی در فوتبال، قرار گرفتن در معرض آسیب سر و ضربه‌های سر است. بدین ترتیب، باید یک روش احتیاطی برای کاهش و یا برطرف کردن قرار گرفتن در معرض ضربه‌های غیر ضروری به سر و مدیریت بهتر آسیب‌های سر در فوتبال و سایر ورزش‌ها در پیش گرفته شود.
این پژوهش، در مجله “JAMA Neurology” به چاپ رسید.