گز انگبین درختی بوته‌ای با ارتفاعی میان ۶ تا ۱۰ متر است که قطر آن نیز به ۳۰ سانتی متر می‌رسد. گیاه گز انگبین انشعاب‌های زیادی دارد، همچنین داشتن چوب سخت، برگ‌های کوچک و صاف، برگ‌هایی به رنگ غباری سفید از ویژگی‌های دیگر این درخت می‌باشد.
مهندس اقبال جاسمی، کارشناس گیاهان دارویی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی در خصوص ویژگی‌های این گیاه گفت: انگبین، نوعی ماده خوراکی سفید رنگ و عسل‌مانند است که به‌طور مستقیم توسط حشره و یا به کمک حشره‌ها بر روی گیاه تولید می‌شود. هر ساله با آغاز فصل پاییز میلیون‌ها پشه گز در بخش گلستان‌کوه خوانسار و در اطراف گیاه گون جمع می‌شوند که بعد از ساختن گز انگبین و تخم‌گذاری از بین می‌روند. گز انگبین دارای املاح ضروری مورد نیاز انسان مانند کلسیم، منیزیم و انواع ویتامین‌ها است. همچنین گز انگبین حاوی ۲/۴۱ درصد فروکتوز، ۲ درصد ساکاروز،۱۶/۳۱ درصد پلی ساکاریدها (که در اثر هیدرولیز اسیدی تولید گلوکز، گزیلوز و مانوز می‌نماید)، ۰۲/۳ درصد موسیلاژ و صمغ و ۲۶/۲ درصد خاکستر است.
این کارشناس گیاهان دارویی افزود: گز انگبین به‌عنوان ماده تسکین دهنده التهاب سینه، تنگی نفس، سرفه و جهت تقویت دستگاه هاضمه در طب سنتی توصیه می‌شود. همچنین مصرف گیاه گز انگبین از ابتلا به یبوست و بواسیر جلوگیری می‌کند. گز انگبین از بهترین ملین‌ها برای کودکان و افراد سال‌دار به شمار می‌رود. همچنین قند موجود در گز انگبین برای افراد دیابتی ضرری ندارد و این بیماران می‌توانند از این گیاه پر فایده استفاده کنند.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، جاسمی تاکید کرد: امروزه گز انگبین یکی از غنی‌ترین منابع طبیعی تولید فروکتوز محسوب می‌شود و از آنجا که فروکتوز بدون وجود انسولین (با آنزیم فروکتوکیناز) می‌شکند، مورد توجه است. بیشتر افراد برای استفاده دارویی از گز انگبین، شهد آن را مورد استفاده قرار می‌دهند. به این صورت که می‌توان مقداری از شهد گز انگبین را در آب جوش حل کرده و پس از  آن مصرف کرد. میزان مجاز و مناسب این ماده جهت مصرف‌های درمانی در هر وعده ۲۰ تا ۵۰ گرم است.
 
منبع: ایسنا