این روزها بودجه‌ی چندصد میلیونی هزینه شده‌ی شهرداری یزد در سالهای گذشته برای تجهیز پل‌های عابرپیاده شهر دسترس‌پذیر ایران به امکاناتی مانند آسانسور و پله برقی، بلااستفاده مانده و حقوق هزینه‌ شده‌ی بیت المال در این حوزه، در میان مشکلات عدیده‌ی مسئولان و متولیان شهر زیر آفتاب و باران، خاک خوره و به باد فراموشی سپرده شده است.

البته جدای از این تجهیزات از کار افتاده، وضعیت نظافت و امکانات سازه‌ای این پل‌ها نیز چنگی به دل نمی‌زند و به هیچ وجه، شهروندان را به استفاده از آنها ترغیب نمی‌کند به طوری که اکثر مردم با نگاه مکانی برای تبلیغات شهری به این سازه‌ها توجه دارند تا مکانی برای تردد ایمن عابران پیاده از عرض خیابان‌های شهر.