دکتر سویا بهمنی در گفت‌وگو با ایسنا، از کاهش نشانه های اختلالات بیش فعالی، پرفعالیتی و نقص تمرکز تا پایان دوران نوجوانی خبر داد و اظهار کرد: در برخی افراد ممکن است نشانه هایی مانند نقص تمرکز یا تکانش‌گری در دوران بزرگسالی دیده شود، در این موارد چنانچه شدت علائم در حدی باشد که روابط بین فردی و عملکرد فردی و اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهد یا مختل کند، اختلال بیش فعالی به عنوان نقص تمرکز بزرگسالی مطرح می شود.

وی اختلال بیش فعالی در دوران بزرگسالی را به صورت نقص مزمن در برنامه ریزی، سازماندهی، آغاز یا تکمیل کردن کارها دانست و تصریح کرد: افراد بالغ مبتلا به این اختلال از بی نظمی در زندگی عمومی، محیط کار، آشفتگی در برنامه ریزی و پیگیری برنامه ها و اهدافشان رنج می برند همچنین آنها در تنظیم واکنش های هیجانی اشکالات قابل توجهی دارند و اغلب با خشم واکنش نشان می دهند.

وی بروز رفتارهای تکانشی و اختلال در روابط بین فردی را یکی دیگر از ویژگی های اختلال بیش فعالی در بزرگسالان عنوان و خاطرنشان کرد: این افراد در فعالیت های روزمره مانند رانندگی، تصمیم های ناگهانی و آسیب زا می گیرند و در روابط بین فردی در محیط کار، جامعه و یا در ارتباط با همسر و فرزندانشان رفتارها و واکنش های نامتناسب دارند.

بهمنی اظهار کرد: مشکلات طولانی مدت در عملکرد تحصیلی، شغلی و اجتماعی که سبب ایجاد احساس اعتماد به نفس پایین، افسردگی و اضطراب در فرد می شود، از دیگر ویژگی های اختلال بیش فعالی و نقص تمرکز در بزرگسالان است.

این روانپزشک به تشریح نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان پرداخت و گفت: نقص توجه یعنی حواس پرتی های شدید، فراموشی و عدم توانایی در برنامه ریزی، تکانش‌گری یعنی رفتارهای بی پروا یا با عجله و بدون فکر و  پرفعالیتی زیاد یعنی بی قراری شدید یا احساس بی قراری دائمی از جمله علائم اصلی این اختلال در بزرگسالان است.

وی نقص مزمن در برنامه ریزی، تأخیر در آغاز یا تکمیل کردن کارها در طی زمان، بی نظمی در زندگی عمومی و محیط کار و یا آشفتگی در برنامه ریزی و اهداف را از اشکال نقص تمرکز برشمرد و تأکید کرد: مشاوره برای درمان بیش فعالی بزرگسالان به طور کلی شامل مشاوره روانشناسی یعنی روان درمانی، آموزش در مورد این اختلال و نیز مهارت های یادگیری برای کمک به فرد در کسب موفقیت است.

بهمنی ادامه داد: با کمک روان درمانی فرد می تواند مهارت های مدیریتی و سازمانی و نیز عزت نفس خود را بهبود بخشد، مهارت های حل مسئله بهتری ایجاد کند، با شکست های تحصیلی، شغلی یا اجتماعی گذشته کنار بیاید، چگونگی کاهش رفتار تکانشی خود و نیز روش های بهبود روابط با خانواده، همکاران و دوستان خود را بیاموزد و برای کنترل خلق و خوی خود راهکارهایی تدوین کند.

وی به ضرورت تشخیص روانپزشک در استفاده از داروهای محرک مانند ریتالین برای درمان این اختلال اشاره و تأکید کرد: تجویز این دارو توسط روانپزشک و با در نظر گرفتن زمینه و استعداد فرد برای ابتلا به سایر اختلالات روانپزشکی از جمله اضطراب، افسردگی و یا مشکلات خلقی انجام می شود.

وی با اشاره به افرادی مانند دانش آموزان یا دانشجویان که به صورت خودسرانه و با هدف افزایش تمرکز داروهای محرک استفاده می کنند، گفت: برخی از این افراد اختلال نقص تمرکز و بیش فعالی را از کودکی داشتند که تشخیص داده نشده و ممکن است از مصرف این داروها سود ببرند. با این حال مراجعه به روانپزشک برای بررسی علت نقص تمرکز و تجویز دارو با دُز مناسب برای این افراد ضروری است.

این روانپزشک در پایان به افراد سالمی که برای افزایش تمرکز و به صورت خودسرانه این داروهای محرک را مصرف می کنند، هشدار داد و مطرح کرد: در این موارد دارو یادگیری کلی را افزایش نمی دهد و برعکس ممکن است سبب خستگی بیشتر و یا تحمیل عوارض به فرد شود.

انتهای پیام

منبع:ایسنا